در هوای یک لبخند

یکی از مهم ترین نداشته هایم هم در زندگی، دوستان بی خیال و سرخوشی است که در مجموع در هر حالتی دنیا را راحت می گیرند و راحت می خندند و راحت با دنیا کنار می آیند و وسط هزار جور فلسفه بافی و تئوریزه کردن زندگی بلدند یک لگد محکم هم بهش بزنند تا چنان برود دور که بشود نفس راحتی کشید، حداقل برای مدتی کوتاه. از اینها که بلدند بی موعظه حالت را خوش کنند، که بهت این حس را بدهند که زندگی هنوز هم می تواند خوب باشد، هنوز هم می تواند شاد باشد، هنوز هم جا برای خنده های بلند و بی خیالی دارد. هنوز می شود خوش بود و دلخوش بود و جلو رفت. هنوز می شود به قدر گاهی راحت نفس کشید.