1. دچار گراسکوفوبیا Gerascophobia شدم. دهه سوم عمر هم به شمارش معکوس رسید. می ترسم. دلم میخواد برم تو خیابون با همه وجودم فریاد بزنم: چرا زمان متوقف نمیشه؟!
عمرم رو تا همین جا تصور کرده بودم. ترسم از سفیدی ذهنمه. از اینکه هیچ تصویری ندارم برای فردا. شاید فردا کمرنگ تر شه این ترس ولی امروز، اینجا، این لحظه تو این تنهایی وحشت آوره.
2. اردیبهشت به تقویم ایرانی وصله و تقویم ایرانی به همون جغرافیا. جاهای دیگه بهار میشه مارس، آوریل، مه... ولی فروردین نمیرسه، اردیبهشت نمیشه، شاید خرداد هم هیچ وقت پیش نیاد. همه زیست انسان به همین فیزیک وابسته است، شیمی ماجرا ذهنه، و ذهن گاه به تنهایی عاجزه از تحمل بار دلتنگی.
اینجا 20 آوریل لندن است، اول اردیبهشت جایی دیگر.
